زمینه و هدف: کانسر تیروئید یک بدخیمی نادراست و کمتر از 1% نئوپلاسم های بدخیم انسان را شامل می شود هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات دموگرافیک و ریسک فاکتورها در مبتلایان به بدخیمی تیروئید در انستیتو کانسر و بیمارستان امام طی سال های 81-71 بود.روش بررسی: براساس یک مطالعه توصیفی گذشته نگر پرونده 20 بیمار طی سال های 81-71 با تشخیص قطعی بدخیمی تیروئید توسط پاتولوژی در انستیتو کانسر و بیمارستان امام خمینی بستری شدند، مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات بیمار از قبیل: سن، جنس، محل آناتومیک، نوع هستوپاتولوژی، سابقه رادیاسیون، سابقه خانوادگی و وجود ندول از پرونده آنان جمع آوری گردید.یافته ها: از مجموع 320 بیمار مبتلا به بدخیمی تیروئید 68.1% کانسر پاپیلاری، 10.9% کانسر فولیکولار، 10.6% کانسر آناپلاستیک و 9.06% کانسر مدولاری و 1.2% مبتلا به لنفوما بودند.میانگین سنی بیماران 50.2±15.6 سال )محدوده سنی (12-98 بود. 60.6% بیماران مونث و 39.4% مذکر بودند. 22.8% بیماران سابقه ندول و 5% بیماران سابقه رادیاسیون داشتند. از نظر محل آناتومیکی 57.5% موارد در سمت راست و 38.1% در سمت چپ و 4.4% در ایسموس بود. هیچکدام از بیماران سابقه فامیلی مثبت نداشتند.نتیجه گیری: بدخیمی تیروئید در دهه پنجم زندگی و در جنس مونث شایع تر است در این رده سنی باید به علایم هشدار دهنده این بدخیمی نظیر توده قدامی گردنی، ندول تیروئید و گرفتگی صدا بیشتر توجه شود.